BEŞİKTAŞ 1 - 1 GENÇLERBİRLİĞİ (17/MAYIS/2014)

2013-2014 sezonunun son düdüğü çaldığında Beşiktaş, Gençlerbirliği karşısında aldığı beraberlikle ligi üçüncü sırada tamamladı. Bir yandan sahada galibiyet beklerken, diğer yandan içten içe Galatasaray’ın kendi evinde Kayseri Erciyesspor’a puan bırakmasını umut ettik. Ama sormak lazım: Sen işi bu hale düşürdükten sonra el âlem seni mi düşünecek? O hesapların, o hayallerin çoktan sahada bitmesi gerekirdi.

Sezona fırtına gibi başlayan Beşiktaş, eğer o rüzgârını koruyabilseydi, eğer Olimpiyat Stadyumu'nu kendi evi gibi benimseyip mücadele edebilseydi, belki bugün şampiyonluğu konuşuyor olacaktık. Bir puan farkla önümüzde ligi tamamlayan Galatasaray, Şampiyonlar Ligi kapısını doğrudan araladı.

Beşiktaş camiası, hafta içinde yaşanan kömür madeni kazasını ve

ekmek parası yolunda yaşamını yitirip şehit olan kardeşlerimizi unutmadı.

Ama şimdi mesele şu: Eğer Beşiktaş gerçekten büyük bir takımsa, eğer o yeni stadyumla önümüzdeki sezon beyaz bir sayfa açacaksa, hangi rakip çıkarsa çıksın, bir ön elemeden geçebilecek güce sahip olmalı. Yok eğer Şampiyonlar Ligi’ne gidip flaş lig takımlarına üçer gol atmayı hayal edemiyorsan, ne işin var orada? O stadyum yalnızca bir bina değil, orası bir hayalin sahnesi olacak.

Takıma gelince... Almeida yine golünü attı. Bence bu adam, Şampiyonlar Ligi’nde çok canlar yakar. Tolga, yıllardır özlemini çektiğimiz kaleciydi; o güven duygusunu verdi, birkaç yıl bu huzur yeter bize. Serdar, geri döndü ve hiç ara vermemiş gibi yine makine düzeninde çalışıyor. Pedro ve Ramon... Bilic’in gözdeleri ve doğruyu söylemek gerekirse, benim de öyle. Beşiktaş’a yakışıyorlar. Jones bir türlü parlayamadı ama faydalıydı, yolu açık olsun. Gökhan? Fikrimi değiştirmedim: Satın alma, yine kirala. İstanbul büyüsüne kapılıp kaybolan yıldızlardan olmasın. Oğuzhan… İşte asıl gelecek onda. Gözümüz onun üzerinde, yeni sezonun yıldızı olmaya aday. Atiba? O adamın hakkı ödenmez. Defansın bel kemiği ama gerektiğinde atağa kalkıyor, takımı ileri taşıyor. Olcay? İki sezonu tek bir maç sektirmeden tamamlayan bir adam... Helal olsun, büyük kaptanlığa yürüyor. Kerim’in her çalımı, gelecek için umut saçıyor; yeter ki şans bulsun. Bilic ise sahada değilse bile ruhuyla oradaydı; sanırsın oyuncu olsa kendini oyuna sokacak.

Slaven Biliç, her zamanki gibi çok heyecanlıydı. Eminim bu adamı 

menejer futbolcu olarak transfer etseydik, her maçta kendini sahaya sürerdi.

Maça gelirsek... En tartışmalı an penaltı pozisyonuydu. O top koluna çarptı diye penaltı çalınır mı? Dünyanın neresinde böyle karar veriliyor, merak ediyorum. Madem adaletin peşindeydin, sert faul yapan oyuncuya da kartını gösterecektin. Onun dışında klasik bir Beşiktaş izledik: Atak yapan, fırsatları harcayan ve ilk bulduğu pozisyonda golü yiyen bir Beşiktaş...

Ve bir sezon daha böylece kapandı. Dileğim, 2014-2015’te hem ligde hem kupada hem Avrupa’da sahada fırtına gibi esen bir Kara Kartal izlemek. Umut hep var; çünkü biz Beşiktaşlıyız.

Stadyum: Atatürk Olimpiyat Stadyumu.

Hakemler: İlker Meral, Nihat Mızrak, İsmail Şencan.

Beşiktaş: Tolga Zengin, Serdar Kurtuluş, Pedro Franco, Jones, Motta, Gökhan Töre, Atiba, Oğuzhan, Kerim (Ömer Şişmanoğlu dk. 82), Olcay Şahan (Holosko dk. 65), Almeida.

Teknik Direktör: Slaven Bilic.

Gençlerbirliği: Ferhat Kaplan, Hakan, Ahmet, Kulusic, Tosic, Oktay, Gosso, Doğa, Jimmy (Uğur dk. 88), Mervan (Deniz Naki dk. 89), Nizamettin.

Teknik Direktör: Mehmet Özdilek.

Goller: Almeida (dk. 35) (Beşiktaş), Mervan (dk. 58) (Gençlerbirliği)

Kırmızı Kart: Oğuzhan Özyakup (dk. 90+3) (Beşiktaş)

Sarı Kartlar: Jones (Beşiktaş), Gosso, Ferhat, Nizamettin (Gençlerbirliği)